[Fanfiction] First Born (TH)

First Born

Mikoto x Kuroko

(To aru Series)

Author : Candlehead Marina (PM)
Read Original : Fanfiction

Rated : K+ (เก้าปีขึ้นไป)

Genres : Family

Translator Thai : Jenerisk

ไฟสีแดงหน้าห้องถูกสลักเป็นตัวหนังสือสีขาว “ห้องฉุกเฉิน” ประตูสองทั้งบานถูกปิดอยู่ร่วมสามสิบนาที

มีมิซากะ มิโคโตะนั่งกังวลถึงภรรยาท้องแก่อย่างคุโรโกะอยู่บนม้านั่งไม่ไกลจากห้องนั้น

เหตุเกิดช่วงมัธยมปลายที่มิโคโตะยอมตอบรับความรู้สึกของคุโรโกะ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายเท่าไหร่นักกับยอมรับความรักอีกฝ่าย

และมันก็ไม่ใช่เรื่องการง่ายกับการที่จะละเลยความรู้สึกที่มีต่อคามิโจว โทมะ แต่เธอพยายามเรียกร้องเขาเท่าไหร่ สิ่งได้รับกลับมามีเพียงความเฉยชา

จนกระทั่งวันหนึ่งได้เห็นเขากำลังออกเดทกับสาวร่างคุ้นตา ซึ่งเขาก็ดูมีความสุข ร่าเริงปกติตามประสา

ทำใจกล้าเข้าไปถามไถ่ถึงเรื่องราวเป็นมายังไง รวมทั้งสารภาพความรู้สึกที่แท้จริงของเธอตรงๆ สิ่งที่เขาตอบมาคือผู้หญิงคนนั้นคือแฟนเขาตามแบบสเป็คที่ชอบ ยิ่งได้แบบนั้นมาครอบครองยิ่งทำให้เขารู้สึกดีทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้ แน่นอนว่าเขาปฏิเสธมิโคโตะไปอย่างนุ่มนวล

ข่าวใหม่เรื่องแฟนเขาคนนั้นทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอ แตกสลาย เธอทำใจราวสามเดือนกับเรื่องที่ว่า ข้างกายเขาคนนั้นมันไม่ใช่ที่ของเรา

หลังจากนั้นเธอกลับเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ กับคุโรโกะ เพื่อนที่ดีที่สุดรวมถึงเป็นรูมเมท วันๆ ในหัวมีแต่เรื่องรูมเมทคนนี้ พยายามผละออกไปเท่าไหร่ก็ทำไม่ได้ และพยายามเท่าไหร่ก็วกกลับมาคิดถึงเหมือนเดิม

ไม่อยากยอมรับตัวเองจะตกหลุมชอบคนเพศเดียวกันได้ แต่เวลาผ่านไปไม่นานเธอก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกข้างในที่มีต่อคุโรโกะมันเพิ่มขึ้นทุกครั้ง

และมัธยมปลายปีสองนั้นเองที่มิโคโตะตอบรับคุโรโกะ รวมถึงการรวบรวมความกล้าที่จะบอกอีกคนให้รับรู้ถึงความจริงนี้

แม้คุโรโกะจะหลงมิโคโตะหัวปักหัวปำขนาดไหน เจ้าหล่อนก็ไม่อยากเชื่อหูตัวเองในสิ่งที่มิโคโตะกำลังพูด ตามปกติก็ควรกระโดดโลดเต้นโผกอดเข้าเต็มรักในที่สาธารณะเหมือนอย่างที่เคยทำแท้ๆ แต่เธอกลับตอบด้วยท่าทีเคอะเขินอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนด้วยคำสั้นๆ "ค่ะ" หรือบางทีกรณีแบบนี้คงเหมือนคนทั่วไปที่กำลังสารภาพรักกันก็ได้

ไปๆ มาๆ มิโคโตะก็ยอมรับตัวเองได้แล้วว่าแท้จริงเธอแคร์คุโรโกะแค่ไหน ซึ่งทำให้นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงไม่อยากให้คุโรโกะทำงานเสี่ยงอันตรายเหมือนอย่างเคย ถึงจะพยายามเก็บความรู้สึกความเป็นห่วงส่วนนี้เอาไว้ลึกแต่ก็เหมือนจะไม่เป็นผล

เมื่อ 45 นาทีที่แล้ว เธอได้รับโทรศัพท์จากที่ทำงานว่าคุโรโกะถูกส่งเข้าโรงพยาบาลเพราะปวดท้องคลอด จึงรีบตะบี้ตะบันหอบตัวเองมาถึงที่นี่เพื่อคอยไปอยู่เคียงข้างคุโรโกะ แต่ก็ถูกนางพยาบาลเข้าขวางไว้พร้อมบอกให้รออยู่ข้างนอกจนกว่าไฟสีแดงหน้าห้องจะดับ

กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้เธอคลายกังวลลง

ฉันรู้ว่าเธอทำได้ คุโรโกะ...

เพราะเทคโนโลยีของเมืองแห่งการศึกษาที่พัฒนาขึ้นมาก การที่จะให้ผู้หญิงสองคนที่เป็นคู่รักมีลูกด้วยกัน มันก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป แต่สำหรับคู่รักที่เป็นชายยังไม่มีการกล่าวถึง

คุโรโกะเป็นฝ่ายเสนอจะอุ้มท้อง ซึ่งถูกสั่งมาว่าไม่ให้ใช้พลังหรือหักโหมความจำเป็น

เมื่อคุโรโกะกับอุยฮารุจบการศึกษาจากชั้นมัธยมปลาย ก็ตัดสินใจออกจากงานจัดจ์เม้นต์และส่งไม้ต่อให้กับเหล่ารุ่นน้องที่เข้ามาทำงานรุ่นต่อไป

ไม่นานแสงสีแดงหน้าห้องที่มาพร้อมเสียงที่ดังกึกก้องห้องโถงทางเดินเป็นสัญญาณ กิจกรรมภายในห้องฉุกเฉินได้จบลงแล้ว

มิโคโตะรีบรุดตัวไปยังหน้าห้องและผลักประตูโดยไว

"คุโรโกะ!"

พยาบาลและภรรยาต่างเงยหน้าขึ้นหันไปทางประตูเพื่อมองผู้มาใหม่ที่กำลังยืนสั่น ไหล่มิโคโตะกระเพื่อมขึ้นลงอยู่หน่อยๆ ดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายรอจนเครียดแค่ไหน

เมื่อเห็นว่าคุโรโกะกำลังโอบอุ้มบางอย่าง ยิ่งทำให้อยากทรุดเข่าลงไปกับพื้นให้ได้

ในมือของคุโรโกะมีเด็กน้อยที่ถูกห่อผ้าสีขาวสะอาดอย่างถนุถนอมโดยเหลือส่วนของใบหน้าให้มิโคโตะได้ยลถึงใบหน้ายามหลับของทารกแรกเกิด

"ยินดีด้วยค่ะ" นางพยาบาลที่ยืนอยู่ข้างๆ เอ่ยด้วยรอยยิ้ม

มิโคโตะยิ้มกลับอย่างช่วยไม่ได้ เธอรีบเดินไปข้างเตียงคุโรโกะเพื่อมอบจุมพิตหน้าผากมนก่อนก้มลงมองเด็กน้อย

"น่ารักดีนะคะ?" คุโรโกะกล่าวก่อนใช้นิ้วชี้เกลี่ยไปตามดวงแก้มอย่างเอ็นดู

"อื้ม" มิโคโตะพยักหน้า ต่อให้คิดคำพูดมาพรรณาให้มากแค่ไหนก็ไม่สามารถบอกถึงความปิติที่เธอมีอยู่ตอนนี้

"ตั้งใจจะตั้งชื่ออะไรให้น้องเหรอคะ?" พยาบาลถามแทรกทำลายบรรยากาศ บางทีมันอาจเป็นการขัดจังหวะช่วงเวลาหวานแหววของพวกเธอในตอนนี้

มิโคโตะ คุโรโกะต่างคนต่างลุกขึ้นมองเจ้าของเสียงที่ถามก่อนหันมามองหน้ากันเองอย่างพร้อมเพรียง

"เรา... ตัดสินใจไปแล้วนี่ ใช่ม้า?" มิโคโตะถาม

คุโรโกะพยักหน้าเป็นการยืนยันพร้อมหันกลับไปทางพยาบาล บอกชื่อของเจ้าตัวน้อยที่พวกเธอคิดกันไว้

ชื่อของเด็กคนนี้...

"มิซาโตะ"

.

.

.

3 ปีต่อมา

มิซากะ มิซาโตะ เด็กน้อยรูปร่างลักษณะออกไปทางคุโรโกะ และมีส่วนตาที่เหมือนมิโคโตะ ขณะนี้เจ้าตัวเล็กกำลังพยายามทรงตัวด้วยขาตัวเองอยู่ในห้องนั่งเล่น

มิโคโตะและคุโรโกะ (กำลังตั้งท้องครั้งที่สอง) นั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว มองดูมิซาโตะที่กำลังหัดเดิน

เด็กน้อยเดินไปสิบก้าวด้วยท่าทียืดแขนเหยียดตรงออกจากลำตัวเพราะความไม่คล่องตัว

จนกระทั่งเด็กน้อยหมุนตัวเดินกลับมาหา และครั้งนี้เองที่เอาแขนลงแนบกับร่าง

"ทำได้แล้ว!"

มิโคโตะโพล่งขณะเดียวกันก็เดินไปอุ้มมิซาโตะมานั่งบนตักพร้อมลูบหัวอย่างชื่นชม โดยมีมิซาโตะซุกไซร้ลงที่หน้าอกเพื่อตักตวงความอ่อนโยน ความอบอุ่นของผู้เป็นแม่

คุโรโกะยิ้มให้กับท่าทีของลูกสาว - ที่ฝึกหัดจนเดินได้ตัวเอง

เธอตัดสินใจลุกขึ้น ประครองหน้าท้องที่ใหญ่ขึ้นทุกวัน นับตอนนี้ก็ปาไปแล้ว 6 เดือน เธอลอบมองไปที่มิโคโตะและมิซาโตะที่อยู่ไม่ห่าง "เดี๋ยวเตรียมข้าวเย็นให้นะ"

"ฉันช่วยด้วย" มิโคโตะลุกพลางอุ้มมิซาโตะ

เธอเดินเข้าไปใกล้คุโรโกะก่อนก้มลงจุ๊บแก้มเบาๆ และพากันเดินไปยังห้องครัว

_______________________________________________________________________________

A/N: ตอนแต่งนี่หยุดยิ้มไม่ได้เลยจ้า พอดีแชทกับเพื่อนค่ะแล้วเกิดปิ๊งไอเดียเป็นวันช็อตตอนนั้นเข้าให้ และไอเดียที่ว่านั้นเองมาจากผลงานแฟนอาร์ตใน Pixiv ของท่านซี เผื่อมีใครสงสัย ลูกคนที่สองลักษณะจะเหมือนคุโรโกะ แต่สีตาจะไปทางคุโรโกะและชื่อของน้องเขาคือคุโรนะ

...มิซากะ คุโรโกะเหรอ? หืมมม...

อีกประการหนึ่ง ไม่อยากให้ทุกคนเข้าใจว่าเราเกลียดโทวมะ ฮีเป็นหนึ่งในตัวละครที่เราชอบเลยล่ะ ถึงจะไม่ใช่อันดับหนึ่งในใจก็เถอะ

Trans Talk:

อาจจะแปลได้ไม่ตรงเท่าไหร่ ขออภัยค่ะ